ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် ကျင့်ထားလိုက်ပါအုံးနော်

ခံနိုင်ရည်ရှိအောင် ကျင့်ထားလိုက်ပါအုံးနော်

ညဦး က အဖန်ရည် သောက်တာ များသွား သည် က တစ်ကြောင်း၊ ကျွန်ုပ် သိပ်ကြိုက်တဲ့ ဘာညာ ကွိကွ လဲ မလုပ်ရတာ ကြာပြီ ဆိုတော့ စိတ် ဆာလာ တာက တစ်ကြောင်း ကြောင့် အိပ်ယာက နိုးလာတယ် ။ အလို အပ်ဆုံး ဖြစ်တဲ့ မိန်းမ ကို လှမ်းကြည့် လိုက်တော့ တရှူးရှူးနဲ့ အိပ်နေတာများ ထမီတောင် လန်ပြန်လို့ ။ ဟင် . . အမွှေး တွေ ရိတ်ထား ပါလား ။ အမြင် တစ်မျိုး ထူး နေတဲ့ မီးလောင် ဖုကြီးလို စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်း ကြီးက ကျုပ် စိတ်ကို မြှူဆွယ် နေသလိုဘဲ ။ ဘယ်လောက် ကောင်းတယ် ဆိုတာ စောက်ဖုတ်မှာ မြှော့ပါတဲ့ မိန်းမ ကို လိုးဖူးတဲ့ သူတိုင်း သိကြလိမ့် မယ် ။ ကျုပ် မှာ တန်းတန်း စွဲ ဖြစ်နေ ရတာပေါ့ ။ ပြီးတော့ ထားခင် က အောက်ပေးလဲ ကောင်းတယ် မဟုတ်လား ။ မနာလို ဖြစ်မနေပါနဲ့ဗျာ ။ ကျုပ် တောင် ကံကောင်းလွန်း လို့ ။

ခငျဗြားတို့ လညျး သိတဲ့အတိုငျးဘဲ မိနျးမအယောကျတဈရာမှာ တဈယောကျတောငျ စောကျဖုတျမွှော့ပါဖို့ဆိုတာ အရှားသားမဟုတျလား။ အဲတာကွောင့ျ ထားလေးကို ကုပြျစှဲနရေတာပေါ့ဗြာ။ထားခငျဟာ ဖငျသရမျးတယျလို့ နာမညျပကြျရှိပမေယ့ျ ကုပြျနဲ့ကတြော့လညျး ငွိမျလို့ ။ကွငျနာတတျတာလညျး လှနျရောဘဲ။ရှာမှာဆို ကုပြျလညျး ဆရာကွီးတဈဆူလို မိနျးမနဲ့ပတျသကျရငျ နာမညျကွီးဘဲ ။ ပိုပြိုအြိုအို တှေ့မရှောငျ အကုနျစားလို့လေ ။ တကယျတော့ ကုပြျဟာ တကူးတက လိုကျဖနျတီးနတောမဟုတျပါဘူးဗြာ ။သူတို့မိနျးမတှကေ ကုပြျကို လိုကျကပျနကွေတာဗြ ။သူမတို့ယောကြာျးတှဟော တကိုယျကောငျးဆနျတယျ မသာကောငျကွီးတှဟော သူတို့ အာသာပွရေငျပွီးရော တကျခှပွီးဆောျဖို့ဘဲ ။သူမတို့ အလိုကို နားမလညျဘူး ဘာညာဆိုတော့ ကူညီပေးရတာပါဗြာ။

ရိုငျးရိုငျးပွောရယငျ ယောကြာျးဖါလို သဘောထားကွတာပါ။တခုရှိတာက ကုပြျဟာနဲ့ ထိလိုကျပွီးရငျတော့ ကုပြျမှကုပြျဖွဈသှားတာတော့ မတတျနိုငျဘူး။ ကုပြျသား မောငျခိုငျကိုလညျးပွောထားရသေးတယျ ။ မငျးမိနျးမယူမယျဆိုရငျရှာက ကလေး မလေးတှကေို မယူနဲ့လို့ တောျကွာမောငျနှမခငြျး ယူမိမှာစိုးလို့လေ။ပွောရရငျ မထားခငျနဲ့တှေ့ပွီးတဲ့နောကျပိုငျး ကုပြျကိုယျတိုငျ ခံရတဲ့အလှည့ျရောကျသှားတယျ။ ထားလေးက ကုပြျကိုပွုစားလိုကျတယျလို့ လူတှကေ ပွောကွတာဘဲ။ တခါတလေ ကုပြျကိုယျတိုငျတောငျ သံသယဖွဈရတယျ ။နေ့တှေ၊ညတှေ မဟုတျတော့ဘူး။ အခြိနျရှိတိုငျး လိုးနခေငြျတော့တာဘဲ။ မွှော့ပါတဲ့ စောကျဖုတျနဲ့အထိခံရတဲ့ ယောကြာျးတဈယောကျဟာ ဘာညာဖွဈသှားရောဆိုတဲ့ ငယျငယျက ကာလသားကွီးတှပွေောတဲ့စကားကို ယုံတမျး စကားလို့ထငျခဲ့တာ။

ခုတော့ ကုပြျလညျး ဆရာကွီးကနေ တပည့ျကွီးအဖွဈ ကြကြေနေပျနပျကွီးပေါ့ဗြာ ။ကုပြျလညျး ထားခငျကို ရှတျကနဲ တဈခကြျနမျးလိုကျတယျ ။ လငျမယားတှအေခကြျပေး နညျးအတိုငျးပေါ့။ တနကေုနျ ပငျပနျးထားလှနျးလို့ ထငျပါရဲ့။မနိုး။အိပျပါစတေော့လေ။ ဆီးသှားမလို့ အိပျယာပေါျက အသာဆငျးပွီး အောကျထပျကို ဆငျးလာခဲ့တယျ ။ အလိုကျမသိတဲ့ ကုပြျရဲ့ကွီးမားရှညျထှားလှခညြျရဲ့လို့ မိနျးမတှပွေောကွတဲ့ ငပဲကွီးကတော့ ပုဆိုးဖေါငျးနအေောငျကိုငျးကိုငျးကွီး ထောငျနတေုနျးပငျ ။ အိမျသာသှားရငျးနဲ့ သားမောငျခိုငျရဲ့အခနျးကို တစေ့တစောငျးလှမျးကွည့ျတော့ ပွနျမရောကျ သေး။ ညဥ့ျနကျလှပွီ ။မနကျကြ ခေါျဆုံးမရအုံးမယျ ။သေးပေါကျပွီးပွနျတကျလာတော့ …”အငျး..အငျး. အိုး. အိုး..အ ”တိုးတိုးလေးကွိတျငွီးသံကိုကွားလိုကျရတယျ။

ကုပြျရငျထဲ တမိုြးကွီးဖွဈသှားတော့တာဘဲ။အသာနားစှင့ျပွီး အသံလာရာကိုကွည့ျလိုကျတော့ ထှေးမွအခနျးထဲက။ ကုတငျလှုပျသံတကွှိကွှိမွညျလို့ ”ပွှတျ..ပလှတျ ဖတျ ဖတျ အငျးးးးးအ…””တောကျ…”ကုပြျ အခုနက ရငျထဲ လှုပျကနဲဖွဈသှားတာတှပြေောကျလို့ ဒေါသတှအေလိပျလိပျ ထှကျလာတယျ။ကုပြျမှာတော့ မစားလောကျသေးလို့ အရိပျတကွည့ျကွည့ျနဲ့စောင့ျနတော။ ဘယျကောငျ လာဆောျနပွေီလညျး. မသိဘူး..။ခွသေံမကွားအောငျသှားပွီး အခနျးတခါးကို အသာဟကွည့ျတော့မှပဲ …..’ဟငျ..ခှေးသား အဖထေကျတောငျလြှငျနပေါလား’ပွူတငျးပေါကျက ဝငျလာတဲ့ လရောငျနဲ့သသေခြောခြာမွငျရတာပေါ့ဗြာ။ပေါငျနှဈခြောငျးကိုဖွဲထားတော့ အဖုတျကလေးကဖူးဖူးဖေါငျးဖေါငျးနဲ့ ဟိုခှေးသား တအားတှယျနလေိုကျတာမြား လောကကွီး သူတို့နှဈယောကျပဲ ရှိနသေလို။

တပွှတျပွှတျ တဖတျဖတျနဲ့။ကုတငျတောငျ ပွိုကမြှာ စိုးရတယျ။အောကျကဟာမလေးကလညျး သူ့အမေ အလိုးခံတဲ့ပုံစံအတိုငျး မောငျခိုင့ျ တငျပါးနှဈဘကျကို ဆှဲကိုငျပွီး ဖိခရြငျး စကောဝိုငျးသလို ကော့ကော့ပွီးခံနလေိုကျတာမြားဗြာ ”စောင့ျ စောင့ျ…အိုး.အင့ျ..အင့ျ မညှာနဲ့တော့ တအားလိုး ဘလှကျ..ဗွှတျ..ငါခံနိုငျပွီ..အ..အငျး….”အောကျပေးကောငျးလှခညြျလားကှယ့ျ မအတေူသမီးလေးရဲ့ ။ ငါ့သား မငျးကံကောငျးတယျ ။ အေးလေ ငါလညျး တဈနေ့ ကံကောငျးရအုံးမှာပေါ့ကှာ….ဟငျး။ သကျပွငျးကွိတျခရြငျး ဘယျလိုကွံရမလဲဆိုတဲ့ အတှေးတှနေဲ့ဘဲ အပေါျပွနျတကျလာခဲ့ရတယျ။တံခါးကိုတော့ သသေခြောခြာပွနျပိတျခဲ့ရတယျ။တောျကွာ ထားခငျကွားသှားမှဖွင့ျ ကုပြျသားငတျနအေုံးမယျ။ကိုယျခငြျးစာပါတယျဗြာ။

ကာမ အရသာကို ကုပြျကိုယျတိုငျ မွိနျမွိနျယှကျယှကျကွီး ခံစားနတောဘဲ။မထားခငျဘေးတှငျ အသာဝငျအိပျယငျး နှဖူးပေါျလကျတငျကာ အကွံထုတျ စဉျးစားနရေငျး ပေါငျလုံးတုတျ တုတျလေးခှဆုံက အဖုတျဖေါငျးဖေါငျးလေးကို ပွနျပွီးမွငျလာတော့တယျ ။အရငျ သညျကောငျမလေးရခေိုြးလို့ လူလဈရငျ ကုပြျခြောငျးခြောငျးကွည့ျဖူးပါတယျ။မှှေးညှငျးနုလေးတှကေ ဆီးခုံမှာ ပေါကျကာစမို့ ဖိုကနခေကြာစ ပေါငျမုံ့လို တငျးတငျးလေးဗြာ။ မလိုးဘဲနဲ့ လြှာဖြားလေးနဲ့ထိုးထိုးပွီးလြှကျလိုကျရရငျ..တော့လား……”ထားခငျ ””ရှငျ အငျ…ဟငျ အကိုကွီးလီးက တအားတောငျနပေါလား”ဦးခစြျခငျသညျ အတူအိပျနသေော မိနျးမဖွဈသူ မထားခငျကိုဖကျရငျး ခေါျလိုကျသညျ။မထားခငျက သညျလို လငျမယားအတှေ့အကွုံမြားလို့ အထာကြှမျးသညျ။

သူ့ယောကျာ်း ဘာဖြစ်ချင်နေပြီဆိုတာ တန်းသိလိုက်ပြီ။ ပက်လက်အိပ်နေရာမှ လှည့်စောင်းလိုက်ပြီးဘယ်လက်ဖြင့် ပေါင်ကြားထဲမှ ငေါင်းစဉ်းစဉ်းဖြင့်ထောင်ထနေသော လီးကြီးကို ပုဆိုးပေါ်မှပင် လှမ်းကိုင်လိုက်လေသည် ။ ဦးချစ်ခင်လည်း သူ့မိန်းမနိုးလာပြီဖြစ်လို့ သူ၏ပုဆိုးကိုချွတ် ကာခြေထောက်ဖြင့် ကုတင်ခြေရင်းသို့ ကန်ထုတ်လိုက်သည်ထိုအခါ မထားခင်သည်လီးထစ်ကြီးပြဲလန်နေသော လီးကြီးကို ခပ်ဆတ်ဆတ်လေး လေး၊ငါးချက်ခန့်ထုပေးလိုက်ရာ ထောင်ထနေသောလီးတံကြီးထိပ်မှ လရည်ကြည်များ စိမ့်ထွက်လာလေသည်။”အား..ပါး ပါး ” ဦးချစ်ခင်အတွက်တော့ သူ့မိန်းမ ဘယ်လိုလုပ်ပေးပေး ကောင်းနေတော့တာဘဲ။ အဲတာတောင် သမီးဖြစ်သူကို ဆော်ချင်နေသေးသည် ။လောဘ ကြီးပါပေ့ ဦးချစ်ခင် ။

မထားခင် လီးကြီးကို ဆုပ်ကိုင်ထားလျှက်ပင် အိပ်နေရာမှ ထလိုက်သည်။ခြောက်သွေ့နေသော သူမနှုတ်ခမ်းထူအမ်းအမ်းကြီးကို လျှာဖြင့် လျှက်လိုက်ပြီး ဂွေးလပြွတ်ကြီးကို ပြွတ်ကနဲ ပါးစပ်ထဲ စုပ်သွင်းလိုက်သောအခါ အကြောတွေ ဖုဖုဖေါင်းဖေါင်းနှင့် အပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးတံကြီးမှာ ဆတ်ကနဲ ပိုမိုတင်းတောင်သွားသည်ကို တွေ့လိုက်ရသည်။ အကိုကြီး ဘာအကြိုက်ဆုံးဆိုတာ သူမသိတာပေါ့။လက်တဖက်က ကုတင်ခြေရင်းရောက်နေသော ဖက်လုံးကို ယူလိုက်ရာ ဥိးချစ်ခင် အလိုက်သင့်ပင် ဖင်ကို ကြွပေးလိုက်သည်။ခေါင်းအုံးခုလိုက်သောကြောင့် ကြွတက်လာသော ဖင်စအိုဝကို လျှာဖျားလေးနှင့် ထိုးကလိခံလိုက်ရသော် ဦးချစ်ခင် တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းဖြစ်ကာ…”အိုကွယ်…ထားလေးရယ် အကိုကြီးကို စွဲွနေအောင် တမင်လုပ်နေတာလား.အ..အိုး….”။

လက်ကလည်း လီးတံကြီးကို လထစ်ဖျားမှ အရင်းတိုင်အောင် တင်းတင်းကြီး ဆုပ်ကိုင်ပြီး တစ်ချက်ချင်းထုပေးနေရာ လီးကြီးထိပ်မှ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာသော လရည်ကြည်များကြောင့် လီးတံကြီးတစ်ချောင်းလုံး ရွဲရွဲစိုနေရာ လက်ထဲတွင် တကိုင်ကြီးနှင့် စီးပိုင်နေတော့သည် ။လမွှေးလိမ်လိမ်ကောက်ကောက်ကြီးများ ပေါက်နေသော ဆီးခုံကိုမြတ်မြတ်နိုးနိုး ‘ရွှတ်ကနဲ’နမ်းလိုက်ပြီး သူမယောကျာ်း၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးပေါ်သို့ တိုးဝင်တက်လိုက်သည် ။ ထို့နောက် ချစ်လင်၏ပါးပြင်ကို နမ်းလိုက်လေသည်။”ဟင် ထားလေးငိုနေတယ်..”မျက်ရည်ပူများ သူ့ပါးပေါ်စိုစွတ်သွားရာ ဦးချစ်ခင်လည်းမှိန်းပြီးနေသော မျက်လုံးပြူးကျယ်သွားပြီး စိုးရိမ်တကြီး မေးလိုက်သည်။”ကျမ အားငယ်လို့ပါ အကိုကြီးရယ်။

အကိုကွီး စိတျကြနေပျအောငျ လုပျမပေးနိုငျတော့လို့ ဟင့ျ..အဟင့ျ.. ကမြကို ပဈမသှားပါနဲ့နောျ နညျးနညျးတော့ စိတျတိုရသညျ ။ မတတျနိုငျ ။”မငျး သားအိမျက အောင့ျတုနျးလား။ မဖွဈဘူး..မဖွဈဘူး။ဆေးရုံသှားပွမှ ဖွဈမယျ။ အငျး..နောျကူးသာ ကရော ဘာပွောသေးလဲ”မထားခငျ ရှာက သားဖှါးဆရာမလေး နောျကူးသာနှင့ျ ပွကွည့ျပွီးပွီ။”ထားခငျကိုမေးတယျ ဘယျလိုပုံစံနဲ့ ဆကျဆံကွလဲတဲ့””ထားလေးက ဘယျလိုပွနျဖွလေိုကျလဲ””အို..အကိုကွီးကလညျး ဘယျလိုဖွရေမလဲ..မဖွတေတျပါဘူး။ အကိုကွီးပဲ သူမြားကိုနညျးမိုြးစုံနဲ့ လုပျခဲ့ပွီးတော့။ပွီးတော့ မထားခငျ အပေါျကနပွေီး ဆကျဆံဘူးလားတဲ့။ကမြလညျး အကိုကွီးက အဲသညျလိုနညျးကွိုကျလို့ မကွာမကွာ တကျတကျဆောင့ျပေးတဲ့အကွောငျး ခပျကွှားကွှားပွောလိုကျတာပေါ့””ဟာ ကှာ..””အကိုကွီးဟာမက ဘာပွောတယျမှတျလဲ။

အငျး..လေ ဦးဟာကွီးက အရှညျကွီးဆိုတော့ အမ အဲသလို ဆကျဆံတာ အရမျးထိမှာပေါ့နောျတဲ့.. နှမြောတသတဲ့ အသံနဲ့…။ သညျကောငျမက သူလငျအပွငျ ကာလသားတှနေဲ့တရုံးရုံးဖွဈနတောတောငျ သူမြားယောကြာျးကို တမျးတမျးတတနဲ့ …စိတျတိုတယျ။””ထားလေးကလဲကှာ မငျးနဲ့ညားပွီးကတညျးက ငါတဈခါမှ မတဈခါတော့တာ မငျးလညျးသိသားနဲ့ ။ကဲပါ..ဘာ ဖွဈတာတဲ့လဲ””ကမြလညျး ကောငျမခိုငျးသလို ထမီခြှတျပွီးပေါငျနှဈခြောငျးထောငျပွီး ကားပေးလိုကျတော့ အမှှေးတှေ ရိတျမယျနောျ ဆိုပွီးရိတျပဈလိုကျတယျရှင့ျ.. ပွီးတော့ လကျအိပျစှတျပွီးကလိတော့တာပဲ။စိတျမဆိုးနဲ့နောျ ။ကမြလဲ မိနျးမအခငြျးခငြျး လုပျပေးတာ တခါမှမခံဘူးတော့ တဈမိုြးကွီးနဲ့ ခံလို့ကောငျးလာတော့ အကိုကွီးကို လုပျပေးသလိုမိုြး ညှဈပေးလိုကျမိတယျ ။

အမဟာက မွှော့ပါတာကိုး ..အဲတာကွောင့ျ ဦးက စှဲနတောဆိုပွီး ပွောပွောဆိုဆို ကမြအစေ့ကို ကုနျးစုပျတော့တာဘဲ ။ ဦးဟာကွီးနဲ့ ထိုးထိုးလိုးပွီး ဦးလရတှေေ ပနျးပနျးထည့ျထားတဲ့ အမရဲ့စောကျဖုတျကိုမှုတျရတာ အရမျးအရသာရှိတာပဲတဲ့။ နောကျတော့ အငျ်ကြီကိုလှနျပွီးသူ့နို့ပြော့တှဲတှဲကွီးနှဈလုံးကို စုပျခိုငျးတယျ။ ကမြလညျး အကိုကွီးလုပျ လုပျပေးသလိုမိုြး နို့သီးခေါငျးကလေးကို လြှာနဲ့ထိုးထိုးပွီး နို့အုံကွီးတဈခုလုံးကိုပါ စုပျစုပျပေးလိုကျတော့ ကောငျမ ထှန့ျထှန့ျကိုလူးနတောပဲ။အဲသညျအခြိနျမှာပဲ ရှာအလယျပိုငျးက ဟိုအရကျသမား ညီအကိုရောကျလာသံကွားရတယျ။သူ့နို့ကွီးနှဈလုံးလှနျရကျတနျးလနျးနဲ့ထှကျသှားပွီး လာ..လာကွ…အတောျဘဲဆိုပွီး အိပျခနျးထဲခေါျသှားပွီး လိုးကွတော့တာဘဲ အကိုကွီးရယျ။

ကျမရှိနေတဲ့ အခန်းနဲ့ ကပ်လျှက်ဆိုတော့ ကျမလည်း ထရံပေါက်က ချောင်းကြည့်လိုက်မိတယ်။အကိုကြီးကောင်မက မတ်တပ်ရပ်လျှက် အလယ်မှာ။ ဟိုညီအကိုနှစ်ယောက် တစ်ယောက်က စောက်ဖုတ်ထဲ ထည့်ပြီး၊တစ်ယောက်က ဖင်ကို လိုးနေလိုက်ကြတာ ပက်ပက်စက်စက်ကြီး။ နှစ်ယောက်သား တစ်ပြိုင်တည်းစောင့် လိုက်ချိန်ဆို ကောင်မ တစ်ကိုယ်လုံးမြောက်မြောက်တက်သွားပြီး ‘အင့်ကနဲ…အင့်ကနဲ’ နဲ့ အလိုးခံနေတော့တာပဲ။ ကျမလည်း ထမီကောက်စွပ်ပြီး အခန်းထဲက ထွက်လိုက်တော့..ကောင်မယောကျာ်းလေ သူ့မိန်းမ တော်သလင်းဇာတ်ခင်းနေတာကိုချောင်းကြည့်ပြီး လီးငေါက်တောက်ကြီး ထောင်ပြီးဂွင်းထုနေတာ တွေ့လိုက်ရတော့တာဘဲ အကိုကြီးရယ်။ အဲသလို တစ်ပြိုင်နက်ထဲမှာ ယောကျာ်း သုံးယောက်ကို အာသာဖြေပေးနိုင်တာမြင်ရတော့ ကျမလေ အရမ်းအားငယ်မိတယ် ။

ထားခငျ အရမျးခစြျတဲ့ အကိုကွီးကို ထားခငျ ကနြျးမာရေးမကောငျးလို့ ကြနေပျအောငျလုပျမပေး နိုငျတော့ စိုးရိမျမိတာပေါ့”အငျးလေ အကိုကွီး အာသာပွအေောငျ လကျနှင့ျဘဲလုပျပေးရတော့မညျ။ ဖငျကိုတော့ပေးမခံရဲတော့။ဟိုအရငျ ကဲခဲ့ကွစဉျက လှကွေီးထိုး၊တပေါငျကြောျ၊စညျတောျရှမျး၊ပုဇှနျတုပျကှေး၊ခှေးလိုး….အို အမြားကွီး၊ နညျးမိုြးစုံနှင့ျအားမရနိုငျဘဲ ဖငျကိုပါ ပေးအလိုးခံခဲ့သညျ။ လထဈကွီးက ကွီးလှနျးလို့ ဗယျစလငျ(ခေါငျးလိမျးဆီ) ကိုဖငျဝကော လီးကွီးကိုပါ သုတျပွီး လထဈဖြားနှင့ျ သှေးတိုးစမျးပွီးထိုးထိုးပေးစဉျက ခံလို့အကောငျးသား ။ နောကျလထဈကွီးမွုပျသှားအောငျ ထိုးခခြံလိုကျရသောအခါ….’အမလေး…အမရေဲ့..’ပွနျတှေးမိရငျတောငျ ရငျတုနျတယျ။ဖငျကှဲသှားပွီး သုံးရကျခန့ျခြီးမပါနိုငျ။”မထားခငျရေ…မငျးဦးကွီးလာဟေ့။

မင်းအမေ နေမကောင်းဖြစ်နေလို့တဲ့ကွာ””ရှင်…လာပြီ လာပြီ”မထားခင် မီးဖိုခန်းတွင် ချက်ပြုတ်နေရာမှ အမေနေမကောင်းဆိုသည့် စကားကြောင့် စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အိမ်ရှေ့သို့ထွက်လာသည်။”ဟင်..ဦးကြီး ချွေးတွေသံတွေနဲ့၊ ဟောသည်မှာ ရေအေးအေးလေးသောက်လိုက်ပါအုံး။အမေက သာမန်နေမကောင်းဖြစ်တာပါနော် ။ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲဟင်””အေးကွာ နင့်မလဲ ရွာကိုတစ်ခေါက်တစ်ကျင်းတောင် ပြန်ဖေါ်မရဘူး။အခုနင့်အမေ တော်တော်နေမကောင်း ဖြစ်နေလို့ ငါလာပြောတာဘဲ။ကဲကဲ..ငါပြန်တော့မယ်။မြို့ပေါ် နည်းနည်းပါးပါးဝယ်စရာရှိတာဝယ်အုံးမှာမို့။ နင့်ဘာသာပဲသွားနှင့်တော့””ဟုတ်ကဲ့”မိခင်အတွက် ပူပန်မှုများပိုနေရသည်။”အေးလေ..ငါတော့ အလုပ်တွေလက်စ မပြတ်သေးလို့မလိုက်နိုင်ဘူးကွာ။

မင့ျသမီးသာ အဖေါျခေါျသှားတော့””သမီးရေ..ထှေးမွ ””ရှငျ.လာပွီအမေ ””နင့ျမလဲ ဈေးဝယျသူမရှိတာနဲ့ ဂြာနယျတှေ ကောကျဖတျတော့တာပဲ။ သူ့ကိုသူ ယောကြာျးလေးမြားမှတျနသေလားမသိဘူး”ဟီ..ဟိ ဂြာနယျကွားထဲမှာ မောငျခိုငျလူဆိုးလေးပေးထားတဲ့ ပုံတှကွေည့ျနတော သိလဲသိဘဲနဲ့။”နင့ျအဖှါး နမေကောငျးလို့ သှားရမယျ လိုကျခဲ့””မလိုကျခငြျဘူး အမရေယျ။သမီး အဝှါတှေ ဖွဈနလေို့။အဖှါးတို့ရှာက အဝေးကွီး လမျးလြှောကျရမှာ”ဦးခစြျခငျ မီးစကျဘေးတှငျ ခှတဈခြောငျးနှင့ျ အလုပျရှုပျနဟေနျဆောငျရငျး နားစှင့ျနရော’အငျး..ခဲမြထိုးဘဲ ပေါကျတော့မယျထငျရဲ့။စားရကံကွုံ တော့ မုတျဆိပျပြားစှဲတော့တာဘဲ။”’အကိုကွီးရေ သမီးက မလိုကျနိုငျဘူးတဲ့။အကိုကွီးဘဲ လိုကျခဲ့ပါနောျ””ခကျတော့တာပဲ။ဟိုကောငျမောငျခိုငျဘယျသှားလဲ။

သမီးရေ..နင့ျမောငျကို သှားလိုကျခေါျစမျး”စိတျညဈလိုကျတာ။တကယျဘဲ။ သူမြားက အလိုးမခံရတော့မှာစိုးလို့ အဝှါဖွဈနတေယျလို့ ညာပွောလိုကျတာ။မောငျခိုင့ျကိုခေါျသှားတော့ သူမြားကိုဘယျသူက အဝှါလုပျပေးမှာလဲ။ဟငျး…”ကဲ…ကဲထားခငျ အဝတျအစားတှေ ထုပျပိုးတော့လေ။ တောျကွာနမွေင့ျနအေုံးမယျ။ အငျး…ပိုကျဆံ လုံလုံလောကျလောကျယူသှား။ပွီးတော့ သိပျလညျးကွာကွာမနနေဲ့ကှာ။မခှဲဘူးတော့ အကိုကွီးက လှမျးနမှောကှယ့ျ”ကလေးတှေ မရှိတုနျး မထားခငျ ကွှသှေားအောငျ ခပျခှဲခြှဲလြေးပွောလိုကျသညျ။သူ့ပေါျစိတျခြ လကျခနြှင့ျ သံသယကငျးမှ ဟိုမှာကွာကွာနမှော မဟုတျလား။သမီးလေးရေ..ခုတော့ ဖကွေီးကံကောငျးမယ့ျအလှည့ျ ရောကျလာပွီပေါ့။”သမီးရေ ခွံတံခါးပိတျပွီးပွီလား’ဟုတျ.’။

အေး..အေး အဲတာဆို.. ဖကွေီး ထမငျးစားခငြျပွီ ခူးတော့ကှယျ””ဟား…ပှတာပဲ ..ကွကျသားဟငျးပါလား။မှှေးကွိုငျနတောဘဲ””အေးကှာ ကွကျဖကလေး မှိုငျတိုငျတိုငျဖွဈနလေို့ ကွကျနာ မဖွဈခငျခကြျလိုကျတာ”ဦးခစြျခငျမှာ မိနျးမမြားစှာထဲတှငျ အပိုစြဈစဈကလေးမြားစှာကိုလညျး အမှနျတကယျ စားသုံးခဲ့ဘူးသူဆိုတော့ ဘယျအနအေထားမှာ ဘယျလိုစညျးရုံးရမညျကို အထာကြှမျးသညျ။ခုလညျး…အိမျတှငျ ထှေးမွနှင့ျ နှဈယောကျတညျးရှိပမေယ့ျ အလြှငျစလို မလုပျ ။ နရောထိုငျခငျးလုံခွုံမှုရှိကွောငျး သိနအေောငျ ထှေးမွကို ကိုယျတိုငျခွံတံခါး၊အိမျတံခါးမြား ပိတျခိုငျးလိုကျလသေညျ ။ပွီးတော့ သှေးသားဆူဖွိုးစ အရှယျမို့ သားဖွဈသူနှင့ျနေ့တိုငျး အဲ..ညတိုငျးပေါ့ အလိုးခံနသေညျကို သိပမေယ့ျ …သူ့လီးကွီးနဲ့ ခံခငြျလာအောငျ စညျးရုံးရဦးမညျ။

ပထွေးဆိုပေမယ့် ငယ်စဉ်ကတည်းက ‘ဖေကြီး’လို့ခေါ်ခဲ့တော့ လေးစားတာတွေ၊ အရှက်အကြောက်တွေ ဘာမှ မရှိတော့အောင် ကြက်သားဟင်းထဲတွင် ဆေးခြောက်ကို ပိတ်ပါးလေးနှင့်ထုပ်ပြီး ထည့်ချက်ထားသည်။”စားလို့ကောင်းရဲ့လား သမီး၊ဖေကြီးကိုယ်တိုင် ချက်ထားတာ””ကောင်းလိုက်တာ..မွှေးကြိုင်ပြီး၊ ထမင်းမစားဘဲ ဟင်းတွေချည်းသာ ထိုင်စားချင်တော့တာဘဲ။ဖေကြီးကအရမ်းတော်တာပဲ””စားလေကွယ့် ဖေကြီးတို့နှစ်ယောက်ပဲရှိတာ။ ကာလသားချက်လို့ခေါ်တယ် ။ ဟင်းရည်များများသောက်ပေး””ဟီး…ဟီး..””ဘာလဲကွယ့်..သမီးလေးရဲ့”ထမင်းစား စားပွဲအောက်မှဦးချစ်ခင်ခြေထောက်ကို လှမ်းဆွဲပြီး ။ တဟီဟီနှင့် ရီနေသည်။သိလိုက်ပြီ ထွေးမြ ဆေးခြောက်မူးနေပြီဆိုတာ ။ သူလိုချင်တာ သည်အနေအထားလောက်ပဲ။

”ဖကွေီး..သမီးလေ ရငျထဲမှာ တလှပျလှပျနဲ့ ရီခငြျသလိုလို၊ပြောျသလို အို..ဘယျလိုကွီးလဲမသိဘူး””ကဲ..ကဲ အဲတာဆိုလညျး တောျလိုကျတော့ ”ဦးခစြျခငျသညျ ထှေးမွကို သူကိုယျတိုငျ ခိုငြျးနှဈဘကျကွားလကျလှိုလြိုကျပွီး နို့အုံလေးကို အမှတျတမဲ့ပုံစံနှင့ျ မသိမသာဆုပျကိုငျပွီး ဆှဲထူလိုကျသညျ။လကျကိုဆပျပွာနှင့ျ သသေခြောခြာဆေးကွောပေးကာ ပခုံးကိုဖကျပွီး အိမျရှေ့ဧည့ျခနျးသို့ ခေါျလာသညျ။ ထမငျးစား စားပှဲပေါျတှငျမတော့ ထှေးမွ လကျတရမျးရမျးနှင့ျ လြှောကျနှိုကျထား သောကွောင့ျ စားလကျစမြား ပိုးလိုးပကျလကျကနြျခဲ့သညျ ။နှဈယောကျထိုငျ ကုလားထိုငျတှငျ အတူယှဉျတှဲထိုငျလိုကျရငျး..”သမီးလေး..”ဦးခစြျခငျသညျ ထှေးမွပေါငျတံလေးကို မသိမသာကိုငျပှတျပေးရငျး ခေါျလိုကျလသေညျ ။ခွံတံခါးသာမက အိမျတံခါးပါပိတျထားသောကွောင့ျအပွငျမှ ဘယျသူမှ မမွငျနိုငျ။

လကျတဖကျကလညျး ကုလားထိုငျနောကျမှီှီပေါျ တှငျတငျကာ မထိတထိထှေးမွကို ဖကျထားသလို၊မဖကျသလိုနှင့ျ။”ဖကွေီး..သမီးလေး””အငျ…””သမီး အသကျဘယျလောကျရှိပွီလဲ ””ဆယ့ျကိုး နှဈကြောျပွီလေ ဖကွေီးရဲ့ ””သမီးလေးမှာ ရညျးစားရှိနပွေီလားဟငျ ””အာ…ဖကွေီးကလညျး၊သညျမှာကိုငျကွည့ျ ” ပွောပွောဆိုဆိုနှင့ျ သူမပေါငျပေါျရောကျနသေော ဦးခစြျခငျလကျကို ဆှဲယူကာ သူမနို့ကလေးပေါျ ဖိကပျပေးလိုကျသညျ။ လုံးလုံးတငျးတငျးလေးနှင့ျ ရှိနတေုနျးပငျ။ အပိုဖြွဈစတှငျ ရှိရမည့ျ နို့သီးခေါငျးအရငျးမှ အကွိတျ၊အခဲလေးမြားမှာမူ မရှိတော့။မောငျခိုင့ျလကျစာ မိထားပွီးပွီ မဟုတျလား။ အပိုရြိုငျးလေးမဟုတျတော့သောထှေးမွ သူမဘာဖွဈခငြျနပွေီဆိုတာပှင့ျပှင့ျလငျးလငျးပငျ။ဦးခစြျခငျလညျး ရရှိလာသောအခြိနျအခါကို အကိုြးရှိရှိ အခြိနျမဆိုငျးတော့ဘဲ။

မသိမသာမှ၊သိသိသာသာပင် ထွေးမြ ပေါင်တံတလျှောက် စုံချည်၊ဆန်ချည်ပွတ်သပ်လို့ ပေးနေလေသည်။ တခါတခါ အပေါ်မှဖုံးထားသော ထမီခေါက်ကြားထဲသို့ လက်သွင်းပြီး ပေါင်တွင်းကြောလေးများကိုပါ ရွရွကလေးပွတ်ပေးသောအခါ….ထွေးမြမှာ ဘယ်လိုမှတင်းမခံနိုင်တော့ တလူးလူး တလွန့်လွန့် ထွန့်ထွန့်လူးကာနေလေတော့သည်။သီးချိန်တန်သီး..ပွင့်ချိန်တန်ပွင့်ဆိုပေမယ့် မထွေးလေးတစ်ယောက်မှာမူ သီးချိန်မတန်သေးဘဲ၊ သီးလိုက်တဲ့ မောင်ခိုင်ကြောင့် ပွင့်ချိန်မတန်သေးဘဲ ပွင့်လိုက်ရလို့လားမသိ နည်းနည်းလေးတောင် အထိမခံနိုင်။ ဖေကြီးသော..ဘာသောနားမလည်၊ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်၏ အထိအတွေ့ကို တရှိုက်မက်မက်ခံစားချင်သည် ။ ကာမ၏ကျေးကျွန်ဘဝသို့ ကျေကျေနပ်နပ်ကြီး သက်ဆင်းရလေပြီ။

ဖေကြီးရင်ခွင်ထဲ မျက်နှာလေးကို ကွယ်ဝှက်လိုက်ရင်း တရွရွနှင့် သူမကို ကာမအမှောင်ထဲဆွဲခေါ်နေသော ဖေကြီးလက်ချောင်းကလေးများကို သူမလက်နုထွေးလေးဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ထားလိုက်သည်။ ”ယားပါတယ်..ဖေကြီးရဲ့ ”နှုတ်ခမ်းဖျားလေးမှ မပွင့်တပွင့် ။ ဘယ်သူမှ သင်ပေးစရာမလိုတဲ့ မိန်းမတို့ရဲ့ မွေးရာပါအတတ်ပညာနဲ့ ညုတုတုလေးပြောလိုက်သည်။ ဆေးခြောက်အစွမ်းကြောင့် ရီချင်သလိုလို ၊ပျော်သလိုလို စိတ်လေးမှသည် ရင်ထဲ တွင်ကတုန်ကရီ နှင့် လှိုက်မောလို့လာလေသည်။”သမီးနဲ့မောင်ခိုင် ညတိုင်းလိုးကြတာ ဖေကြီးသိတယ် ”’အို……ရှင် ၊’ ထွေးမြမှာ ညတိုင်းလိုးကြသည်ဆိုသော စကားလုံးရိုင်းရိုင်းကြီးကြောင့် စောက်ခေါင်းလေးထဲမှ စောက်ရည်လေးများ တစိမ့်စိမ့်ထွက်ကျလာအောင်ပင် ရင်ထဲလှိုက်ခပ်သွားလေသည်။

ဦးခစြျခငျ ထှေးမွဖိထားသောလကျကို အတငျးမရုနျးဘဲလကျခြောငျးလေးမြားကို ကာလသားဘဝက မယျဒလငျ လကျကှကျနှိပျသလိုမိုြး ပေါငျတှငျးကွောကလေးမြားကို အနညျးငယျအားထည့ျပွီး ကုတျပေးလိုကျသညျ။”အို…အဟင့ျ..ဟင့ျ..”ဖိကိုငျထားသော လကျမြားပွလြှေော့သှားလတေော့သညျ ။ မကြျနှာဝှကျထားသော ထှေးမွ၏ပါးပွငျနှင့ျနားရှကျပေါျ သူ၏နှာခေါငျးမှ ထှကျသကျလပေူမြားကို ထိအောငျ မှုတျထုတျလိုကျပွီး နားသံသီးလေးနှင့ျ သူ၏နှုတျခမျးကိုမထိ တထိ ၊ ထိကပျကာ…”အလိုးခံရတဲ့..အရသာကိုကွိုကျလားဟငျ””အို….”ဘယျသူမှ ကွားမသှားနိုငျဘူးဆိုတာသိပမေယ့ျ လသေံတိုးညှငျးညှငျးလေးဖွင့ျ ပွောနရေငျး လကျခြောငျး ကလေးမြားက ပေါငျတှငျးကွောကို ပှတျသတျနှိုးဆှနရောမှ ပေါငျခှဆုံမှစောကျဖုတျဖေါငျးဖေါငျးကလေးကိုထမီပေါျကပငျ အားမထည့ျဘဲ လကျသဲထိပျကလေးမြားနှင့ျ ပင့ျကူလေးတဈကောငျ သားကောငျကိုတိုကျခိုကျနသေလို စုံခညြျဆနျခညြျပွေးလှှားနသေညျ။

ထွေးမြရင်ထဲတွင်လည်း အာဖရိကလူရိုင်းတွေရဲ့အမဲလိုက် ဗုံသံလို တဒိန်းဒိန်း၊တဒုံးဒုံး ။ကိုယ့်ခြံထဲကကြက် ဘယ်အချိန်ရိုက်ချက်ချက် ရတယ်ဆိုပြီး သမီးလေးကို ကဝေသည်ကြီးလိုပြုစားနေတာလား ဖေကြီးရယ်…တစ်ခုခုလုပ်လိုက်ပါတော့။”အို…..အဟင့် ”မထွေးလေးခမျာ သနားစရာပင်။ တအိုအိုနှင့် တကယ့်မုဆိုးနှင့် တွေ့တော့ အလူးအလဲခံနေရလေပြီ ။ ကာမကို လိုချင်နေသောအသွေးအသားတောင့်တမှုကြောင့် ခုန်နေသောရင်ပွင့်ထွက်မသွားအောင် ဖေကြီးရဲ့ကျောပြင်ကို တင်းတင်းကြီးဖက်လိုက်လေတော့သည်။ဦးချစ်ခင်တစ်ယောက် မညှာမတာပင် ထွေးမြလည်တိုင်လေးကို နှုတ်ခမ်းဖြင့်ဖွဖွကလေးနမ်းနေရာမှ ပြွတ်ကနဲမြည်အောင်ပင်စုပ်လိုက်သည်။”အို…ဖေကြီးရဲ့…အဟင့်ဟင့်….”ထွေးမြလေးမှာ ငရံ့ပြာလူး တလူးလူးတလွန့်လွန့်ဖြင့် အဖုတ်ထဲမှစောက်ရည်များမှာ တစိမ့်စိမ့်မဟုတ် ပွက်ကနဲပွက်ကနဲထွက်ကုန်တော့သည်။

ဦးချစ်ခင်၏ အောင်မြင်မှုအထိမ်းအမှတ်များကတော့ မထွေးလေးရဲ့လည်တိုင်ပေါ်တွင် စွန်းထင်းလို့ကျန်နေခဲ့လေပြီ သူ၏အတွေ့အကြုံများအရ ရွှေရောင်အချိန်ရောက်ပြီ ။ အချိန်မဆိုင်းတော့….. သေသေသပ်သပ်နှင့် သွက်သွက်လေးပင် ထမီကိုဆွဲချွတ်လိုက်သည် ။ ကျင့်သားရနေသော လက်ကတော့ စောက်ဖုတ် နှစ်ခြမ်းကြား သို့ဝင်ရောက်သွားပြီး ရွဲှကျနေသောစောက်ရည်လေးများနှင့်ပလူးပလဲ စိုစိုရွဲှလို့နေလေပြီ။ စောက်ခေါင်းလေးထဲ ထိုးမထည့်ဘဲ ပြူးထောင်နေသောစောက်စေ့ကလေးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေးဖိကာ….’တစ်၊နှစ်၊သုံး၊လေး၊……..ထားခင်သမီး မင်းဘယ်လောက်ခံနိုင်ရည်ရှိမလဲ….’ ”အား….အမေ့…အိုး ဖေကြီး..အဟင့်…..ဟင့်”ခပ်ဟဟလေးဖြစ်နေသော ပေါင်နှစ်ချောင်းကို အတင်းပူးကပ်ကာ စောက်ရည်ဖြူပျစ်ပျစ်လေးများ ပူကနဲ၊ပူကနဲ နှင့်တပွက်ပွက်ထွက်ပြီး ထွန့်ထွန့်လူးမျှခံစားပြီးထွေးမြ တစ်ချီပြီးသွားလေတော့သည်။’သြော်..အချက်နှစ်ဆယ်ထိအောင်တောင် ခံနိုင်ရည်မရှိသေးပါလား သမီးလေး ရယ်       ။

ပြီးပါပြီ       ။